ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΚΑΡΑΒΑΝΣΕΡΑΙ(ΟΔΥΣΣΕΙΕΣ)

θεατρο του ηλιου,στην εισοδο,μακιγιαρονται οι ηθοποιοι. σε λιγο αρχιζει η παρασταση.
βαθια πολιτική .η συγκινηση μεγάλη.
στο γαλλικο προγραμμα διαβαζω τις σκεψεις της Helene Cixous,στενης συνεργατριας
της Ariane Mnouskine σκηνοθετριας της παραστασης.

"Στην αρχη της μνημης μας υπηρξε ο Πολεμος. Η Ιλιαδα τον εκανε διηγηση.Μετα τον Πολεμο:
η Οδυσσεια.Αυτοι που δεν γυρισαν στην χωρα τους, ουτε ζωντανοι ουτε νεκροι,περιπλανιουνται
για καιρο πανω στην γη.
Σημερα καινουργιοι πολεμοι ριχνουν στον πλανητη μας εκατονταδες,χιλαδες,εκκατομυρια καινουργιους φυγαδες,θραυσματα εξαρθρωμενων κοσμων,τρεμαμενα υπολειματα,χωρες κατεστραμενες των οποιων τα ονοματα δεν σημαινουν πια καταφυγιο πατριδας αλλα φυλακές
και ερειπια,ΑΦΓΑΝΙΣΤΑΝ,ΙΡΑΝ, ΙΡΑΚ,ΚΟΥΡΔΙΣΤΑΝ..., η λιστα των δηλητηριασμενων χωρών
αυξανει καθε χρονο.
Πως να διηγηθει κανεις αυτες τις αμετρητες οδυσσειες;
Ποσα καινουργια μικρα θεατρα θ'απρεπε κανεις να επινοησει για να δωσει σε καθε αναστατωμενο πεπρωμενο μια εφημερη φιλοξενια;
Πως να μην αντικαταστησει κανεις τον λογο σου με τον λογο της καλης μας θελησης;
Πως να μην αντικαταστησει την ξενη γλωσσα σου με την γαλλικη γλωσσα;
Πως να κρατησει την ξενη γλωσσα σου χωρις να λειψει η ευγενια και η φιλοξενια στο κοινο
τον καλεσμενο στο θεατρο;
Πως, χωρις να καταλαβαινομαστε με λεξεις, παρολαυτα να καταλαβαινομαστε με την καρδια;
Πως να μην οικειοποιηθουμε την αγωνια των αλλων κανοντας θεατρο;
Πως να μην κανουμε λαθος κατω απο την επιρεια της ψευδαισθησης της κατανοησης και απο
τον φοβο της ελλειψης κατανοησης;
Πως να μπαινει κανεις στην θεση του αλλου οσο πιο πολυ γινεται χωρις να του την παιρνει;
Πως να μην μεταφραζει κανεις;πως δηλαδη να μην μεταφρασει;πρεπει κανεις να μεταφρασει.
Πως να μην αφεθει στην γοητεια των καλων του συναισθηματων;
Πως να μην υπερβαλει κανεις ; ουτε απο την μια μεριά ουτε απο την αλλη
Πως να γλιστρησει κανεις αναμεσα στην καλη του συνειδηση και στην κακη του συνειδηση,τις σιαμαιες;
Πως να τα πει ολα κανεις χωρις ουτε μια λεξη;
Πως να γινει ανθρωπινος δηλαδη ποτέ αρκετά η παραπανω;
Πως δεν θα εγκαταλειψει κανεις την ιδεα του απολυτου εχοντας συνειδηση οτι δεν θα το φτασει
ποτέ;
Πως να να ειναι ηθοποιος ενος ρολου κι'οχι ο δυναστης του;
Πως ν'αφεθει κανεις να ειναι το καταφυγιο για τον ξενο;
Κι'αν δεν τα καταφερει κανεις; Αυτη ειναι η ερωτηση του μεταναστη κατα την διαρκεια του
ταξιδιου του."